Çanakkale’ye Şiir
Gecenın karanlığına
yürüyen ayak seslerının sabahında
Bir güneş doğdu
Çanakkale ufkunda
Geçiyordu boğazın
hançerinden düşman gemisi
Hançer gibi
şehidimin sinesine saplanarak mermisi
Ufku sarmıştı kızıl
bir güneş
Çanakkale’de
olanlar mahşere eş
Düşman ölüleri
leşlere eş
Mehmedimi
yıldıracağını mı zannetti yedi düvel
denen serkeş
İmandı, Kur’an’dı,
İslam’dı onların meşalesi
Bir cengâver ki
koca Türk milletinin sesi
Mehmedimin
inletiyor yeri göğü sesi
Rahat bırakmıyor
düşmanı ensesindeki nefesi
Koca Seyyid çıktı
edasıyla İslam’ın
Kavradı topu
kuvvetiyle imanın,
Öyle iman ki vurdu
kalbinden isyanın
Mehmedim rahat uyu
kimse zarar veremez tek harfine Kur’an’ın.
Yorumlar