Çanakkale’ye Şiir

Gecenın karanlığına yürüyen ayak seslerının sabahında
Bir güneş doğdu Çanakkale ufkunda
Geçiyordu boğazın hançerinden düşman gemisi
Hançer gibi şehidimin sinesine saplanarak mermisi

Ufku sarmıştı kızıl bir güneş
Çanakkale’de olanlar mahşere eş
Düşman ölüleri leşlere eş
Mehmedimi yıldıracağını mı zannetti yedi düvel  denen serkeş

İmandı, Kur’an’dı, İslam’dı onların meşalesi
Bir cengâver ki koca Türk milletinin sesi
Mehmedimin inletiyor yeri göğü sesi
Rahat bırakmıyor düşmanı ensesindeki nefesi

Koca Seyyid çıktı edasıyla İslam’ın
Kavradı topu kuvvetiyle imanın,
Öyle iman ki vurdu kalbinden isyanın
Mehmedim rahat uyu kimse zarar veremez tek harfine Kur’an’ın.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Karınca Bedduası

Kıymetli Dostlarım

İtiraf